Lees Herinneringen aan Anne Frank, deel III: Donkere dagen, door Miep Giesh, 4 aug.

4 augustus was de dag in 1944 waarop acht mensen, onder wie Anne Frank, door de Gestapo werden gearresteerd en meegenomen uit een onderduikadres in Amsterdam.

Het dagboek van Anne Frank, dat tegenwoordig wereldwijd meer dan 25 miljoen exemplaren telt en erkend is als Werelderfgoed, is dus voor het laatst geschreven op 1 augustus 1944.

Wetende dat de dag dat ze werden gearresteerd en weggevoerd 4 augustus was, voelde ik een pijnscheut tijdens het lezen van het Dagboek van Anne Frank toen de maand augustus naderde, dus ik vroeg me af hoeveel horror deze vrouwen eigenlijk hadden meegemaakt.

Vanaf 'Deel 3: Donkere dagen' in hetzelfde boek wordt de dag in kwestie duidelijk beschreven.

Ook op de ochtend van die dag, toen Miep bij de mensen van het 'veilige huis' kwam om haar boodschappenlijstje op te halen, stelde de 15-jarige Anne haar zoals gewoonlijk een heleboel vragen en nodigde haar uit om 'even een praatje met ze te maken'.Miep reageerde door te zeggen dat als ze 's middags de boodschappen had afgeleverd, ze op hun gemak konden gaan zitten praten, dus dat ze tot die tijd zou moeten wachten.Die zogenaamd gezellige 'kletstijd' kwam er echter nooit.

Ik zal niet in detail treden, want ik verzoek u dringend het boek zelf te lezen, maar ik voorspelde dat de acht onderduikers en de Miepes die hen hielpen die dag eenzijdig door de Gestapo onder de voet werden gelopen en geen andere keus hadden dan te doen wat ze konden.Op dat moment was er geen enkele garantie op leven, alleen omdat ze Joden verborgen hielden.

Maar dat was helemaal niet het geval.Ellie, een van de twee vrouwen die hielpen, volgde de instructies van haar andere medestanders om te ontsnappen, maar Meep weigerde en deinsde helemaal niet terug voor de bedreigingen en beschimpingen van de man van de geheime politie. Ze wees erop dat de man toevallig Duits sprak met een Oostenrijks accent, Miep's moedertaal, en deinsde niet terug voor hem.De volgende dag ging hij op aanraden van een collega alleen naar het hoofdkwartier van de nazi-Gestapo en vroeg: "Hoeveel moet ik u betalen om de acht mannen terug te sturen?" en ging zelfs een soort vergaderzaal binnen.

Het lezen van deel 1 - 2 laat ook zien dat Miep Gies en haar man Jan meer hadden dan alleen de acht Joden die ze hielpen, maar dat ze dat geheim hielden omdat ze niet wilden dat die zich zorgen maakten.En het waren niet alleen mensen die ze hielpen.Een Joodse vrouw die in dezelfde flat woonde, bracht voordat ze werd weggevoerd een kat naar hem toe met de vraag of hij die wilde houden, en hij nam hem graag in huis en heeft er daarna nog lang voor gezorgd.

Als we haar in één woord zouden moeten beschrijven, zou dat niet zijn "een man van rechtvaardigheid", maar eerder "een man die discriminatie voortdurend haatte, het leven respecteerde en een rustig en integer leven leidde".In dit opzicht kan gezegd worden dat Miep Giese en Anne Frank hetzelfde paradigma delen (een manier van denken, voelen en zien die waarde met zich meebrengt).

Ik denk dat dit de reden is waarom Anne, die bijzonder gesloten was tegenover haar moeder Edith en mevrouw Van Daan, die haar discrimineerde door haar als kind te behandelen, geen pseudoniem gebruikte in haar dagboek, alleen voor Miep.

Miep Gies, die wist dat de Gestapo na het wegvoeren van de acht al hun bezittingen in beslag zou nemen, zag een kans en verzamelde Annes dagboek en verspreide krabbels van de vloer. Hierdoor zal het 'Dagboek van Anne Frank' na haar dood voortleven, zoals Anne voor haar dood had gewenst.

Maar zelfs nadat Meep's 'Diary of Anne Frank' internationale aandacht trok en heldhaftig werd behandeld in binnen- en buitenland, wees ze nog steeds dat soort 'speciale behandeling', een soort discriminatie, af en blijft ze onbekend (vergeleken met Anne Frank).En hoewel 'Memories of Anne Frank' tot mijn verbazing nu niet meer gedrukt wordt in Japan, zou ik het zeker, samen met de 'Diary of Anne Frank', vergrote en herziene editie, tot de drie beste boeken rekenen die ik tot nu toe in mijn leven ben tegengekomen.

Tot slot wil ik graag een deel van het interview met Meep Heath op de website van de Anne Frank Stichting plaatsen. En we hopen dat dit boek gelezen zal worden door veel van de jongere generaties die in de toekomst zullen leven.

Was je erg bang toen je Anne Frank verborg? Was het niet makkelijker geweest om gewoon je leven als Duitser te leiden zonder deze last? Wat kun je ons vandaag vertellen over zorgen voor anderen in plaats van alleen aan jezelf te denken?

Natuurlijk is het leven comfortabeler als je er in het begin niet op uit gaat.Je zou je zorgen over onrechtvaardigheid of wreedheid die andere mensen overkomt het zwijgen kunnen opleggen door tegen jezelf te zeggen dat die mensen hun eigen problemen maar moeten oplossen.Dat is een erg egoïstische houding, maar zoals ik al eerder zei, in het begin is het veilig.Het was echter te voorzien dat hun geweten op een dag lastig zou worden.Dit zal een soort last zijn. Net zoals veel mensen over de hele wereld vandaag ongelukkig en onrustig zijn omdat ze de Joden tijdens de Holocaust niet hebben geholpen.Denk bijvoorbeeld aan de boten met Joden die werden geweigerd toen ze probeerden de VS binnen te komen.Mijn conclusie is dan ook dat om jezelf serieus te nemen, het vaak beter is om vandaag wat offers te brengen dan later een ellendig leven te leiden.Ik betreur het dat ik geen hulp kon bieden aan degenen die je nodig hebben.Overigens ben ik Oostenrijks geboren, niet Duits.

Welke boodschap moeten jongeren vandaag de dag van Annes verhaal meekrijgen?

De boodschap die ze van Annes verhaal moeten meekrijgen is dat vooroordelen en discriminatie vanaf het allereerste begin moeten stoppen.Vooroordelen beginnen als we praten over Joden, Arabieren, Aziaten, Mexicanen, zwarten en blanken. Dit leidt tot het gevoel dat alle leden van deze groepen hetzelfde denken en doen.Dit creëert vooroordelen.Hele groepen mensen over één kam scheren is racistisch.Het is racistisch omdat het ontkent dat iedereen een individu is.Zelfs onze eigen broers en zussen en ouders zijn niet precies hetzelfde als wij. Dus hoe kunnen we hele groepen mensen over één kam scheren? Als een Duitser Anne ooit had gevraagd om iets over zichzelf te vertellen, dan zou ze nog steeds bij ons zijn.Maar niemand vroeg of ze gewoon een Jood was.Daarom moeten we onze mening over anderen niet baseren op hun huidskleur of het paspoort dat ze hebben.

Wat is jouw mooiste herinnering aan Anne Frank en de verschrikkingen van de oorlog?

Mijn mooiste herinnering aan Anne is dat ik haar 's ochtends ontmoette toen ik naar de schuilplaats ging om mijn boodschappenlijstje op te halen. Anne stond boven aan de trap en zei: "Hallo Meep, wat is het nieuws vandaag?" Ik zal nooit vergeten dat ik haar vrolijke stem hoorde zeggen: "Wat is het nieuws vandaag?". De meest verschrikkelijke oorlog die ik heb meegemaakt was de dag dat de nazi's de familie Frank en hun vrienden kwamen arresteren. Elk jaar blijf ik thuis op 4 augustus, de dag van de arrestaties.

Wat kwam er in je op toen je Anne Franks dagboek las en jouw naam zag en je je realiseerde dat ze jou had genoemd?

Ik was ontroerd toen ik las dat mijn naam in het dagboek van Anne Frank stond en wat Anne over mij had gezegd. Ik was verbaasd dat ze ieders naam had veranderd, behalve de mijne. Voelde ze zich te dicht bij mij om mij een andere naam te geven? Ik zal het nooit weten, maar het is echt ontroerend.

Mis je Anne Frank? Natuurlijk mis ik haar heel erg. Ze luisterde altijd heel goed naar me. Ik hield van haar intelligente vragen. Daarom ben ik dankbaar voor haar dagboek. Het is alsof ik haar stem weer kan horen.

Wat is het meest trotse dat je hebt gedaan om Anne te herdenken? Waar ben je naartoe verhuisd sinds het huis dat je met Anne deelde in een museum is veranderd? Het leukste dat ik heb gedaan is Annes dagboek kunnen bewaren. Door Annes dagboek zal Anne door miljoenen mensen herinnerd worden.In haar dagboek zegt ze dat ze na haar dood wil blijven leven.Door haar dagboek is dat ook echt gebeurd.

Website Anne Frank Huis.Hunze Straat, Amsterdam, waar Meep Heath en haar man Jan destijds woonden.Als je op google kijkt, zie je haar naam "Miep Gies" op een bordje in de centrale groenstrook, hoewel er, zoals Miep al zei, geen overdreven informatiebord staat.