Það kann eg ið átjánda, er eg æva kenni'g mey né manns konu, - allt er betra er einn um kann; það fylgir ljóða lokum, - nema þeirri einni er mig armi ver eða mín systir sé.
Það kann eg ið sautjánda að mig mun seint firrast ið manunga man. Ljóða þessa munðu, Loddfáfnir, lengi vanur vera. Þó sé þér góð ef þú getur, nýt ef þú nemur, þörf ef þú þiggur.
Það kann eg ið ellefta: Ef eg skal til orrustu leiða langvini, und randir eg gel, en þeir með ríki fara heilir hildar til, heilir hildi frá, koma þeir heilir hvaðan.
